resonància
Occitan
Etimologia
- Del latin resonantia.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /rezuˈnansjo̞/
- procençau /ʀezuˈnãⁿsjə/
Sillabas
re|so|nan|cia
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| resonància | resonàncias |
| [rezuˈnansjo̞] | [rezuˈnansjo̞s] |
resonància femenin
- Proprietat de ressonar qu'an unes objèctes, unes mitans.
- (fisica, acostica) Proprietat d’un còrs d’intrar en vibracion quand es somés a una excitacion.
- (quimia) Metòde avent per objècte de descriure al biais matematic la reparticion dels electrons dins una entitat moleculara de liagams deslocalizats per una combinason de las reparticions electronicas dins d'estructuras ipoteticas de ligams localizats.
- (Musica) Perlongament de la durada d’un son.
- Efièch que se repercutís dins la ment d'una persona o tanben de biais collectiu.
Variantas
Sinonims
repeticion d'un son
Parents
Locucions derivadas
Traduccions
|