ridicule

Occitan

Etimologia

Del latin ridiculus.

Prononciacion

lengadocian, gascon /riðiˈkyle/, /riðiˈkyle/

provençau /ʀidiˈkyle/, /ʀidiˈkyle/

França (Bearn) : escotar « ridicule »

Sillabas

ri|di|cu|le

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	ridicule	ridicules
	[riðiˈkyle]	[riðiˈkyles]
Femenin	ridicula	ridiculas
	[riðiˈkylo̞]	[riðiˈkylo̞s]

ridicule

1. Que pòrta a rire o a la trufariá.
2. Qu'es absurd, qu'es pas gaire senat.

Variantas dialectalas

• ridicul

Sinonims

• risible
• absurd
• caricatural
• derisòri
• grotesc

Traduccions

alemand: lächerlich (de) anglés: ridiculous (en), farcical (en) basc: barregarri (eu) catalan: ridícul (ca)

espanhòl: ridículo (es) francés: ridicule (fr) italian: ridicolo (it) portugués: ridículo (pt), risível (pt)

Francés

Etimologia

Del latin ridiculus.

Prononciacion

/ʁidikyl/, /ʁidikyl/

França (Vendèa) : escotar « ridicule »

Sillabas

ri|di|cule

Adjectiu

ridicule masculin o femenin, (Plural: ridicules)

1. ridicule ^(oc)