satisfar
Aparença
Occitan
Etimologia
Del latin satisfacere, de satis (« pro, tant que cal »), e facere (« far »).
Prononciacion
/satis'fa/
Sillabas
sa|tis|far
Vèrb
satisfar
- Acontenter; donar satisfaccion (a).
- Satisfar un besonh, far çò qu'aquel besonh exigís.
- Donar a qualqu'un la reparacion qu'espèra.
- Satisfar sos creditors, lor pagar çò que se los deu.
- Plaire a.
- Satisfar la ment, los sens, lo gost, la vista, l’ausida, etc.
- (intransitiu) Far çò que se deu al respècte de quicòm, s’aquitar d’una obligacion, respondre a una exigéncia.
- Satisfar a una objeccion: I respondre.
- (pronominal) Contentar lo desir que se ten per quicòm.
- Se satisfar de l'indemnitat autrejada.