sonar

Occitan

Etimologia

Del latin sonare.

Prononciacion

[suˈna], /suˈna/

França (Bearn) : escotar « sonar »

Vèrb

sonar

1. Far tindar una campana.
2. Jogar d'un instrument de vent.
3. Cridar, apelar qualqu'un.

se sonar vb. pronom.

1. Se dire, balhar un nom.

• Cossí te sonas? me soni Joan.

Sinonims

• se dire (vb. pronom.)
• s'apelar (vb. pronom.)
• se nomenar (vb. pronom.)

Derivats

• sonada
• sonadís
• sonaire
• sonalh
• sonalhar
• sonariá
• sonatge
• sonatina

Traduccions

anglés: to ring (en) (1), to play (en) (2), to call (en) (3), to be called (en) (vb. pronom.) catalan: sonar (ca) (1), tocar (ca) (2), cridar (ca) (3), dir-se (ca) (vb. pronom.) espanhòl: llamarse (es) (vb. pronom.)

esperanto: ludi (eo) (2) francés: sonner (fr) (1), sonner (fr) (2), appeler (fr) (3) italian: chiamarsi (it) (vb. pronom.)