cridar

Occitan

Etimologia

D'un latin vulgar *quiritare.

Prononciacion

[kriˈða], /kriˈða/, provençau [kʀiˈda], /kʀiˈda/

França (Bearn) : escotar « cridar »

Sillabas

cri | dar (2)

Vèrb

cridar

1. Emetre un son (o mai d'un) fòrt amb la boca per exprimir colèra o irritacion, bramar.
2. Emetre un son plan agut sovent causat per la paur, udolar.
3. Apelar qualqu'un.
4. Proclamar, anonciar, publicar una causa al nom de l’autoritat.
   • Cridar un maridatge
5. Exprimir fortament, quitament per escrit, un avís, una opinion, sovent jos forma de protesta
6. Blaimar, semonsar.
   • De tant bolegar, se faguèt cridar.
7. Repetir des causas a votz nauta coma de pregàrias que se recita.

Derivats

• crida
• cridadís
• cridaire
• crit

Variantas dialectalas

• credar (naut lemosin)

Reviradas

alemand: schreien (de) anglés: to shout (en), to yell (en) [1]; to scream (en) [2] basc: breton: bulgar: catalan: cridar (ca) chèc: danés: skrige (da) espanhòl: gritar (es) esperanto: krii (eo) estonian: finlandés: francés: crier (fr) francoprovençau/arpitan: criar (frp)

ido: indonesian: italian: gridare (it) leton: lituanian: neerlandés: schreeuwen (nl) ongrés: kiált (hu) polonés: krzyczeć (pl) portugués: gritar (pt) romanés: a striga (ro) sicilian: gridari (scn) suedés: skrika (sv) turc: ucraïnian: кричати (uk)