suèja

Occitan

Etimologia

Del gallés *sūdia ^[1] que remplacèt lo latin fuligo.

Prononciacion

[ˈsɥɛd͡ʒo], /ˈsɥɛd͡ʒo/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « suèja »

Sillabas

suè | ja

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
suèja	suèjas
[ˈsɥɛd͡ʒo]	[ˈsɥɛd͡ʒos]

suèja femenin

1. Substància negra formada de particulas finas eissidas de la combustion incompleta de materias organicas e que se depausa suls objèctes al contacte del fum.

Variantas dialectalas

• suja

Sinonims

• mascaron

Reviradas

afrikaans: roet (af) alemand: Ruß (de) masculin altai: кӧӧ (alt) anglés: soot (en) armèni: մուր (hy) bulgar: сажда (bg) femenin catalan: sutge (ca) masculin, sutja (ca) femenin, estalzí (ca) masculin chèc: saze (cs) espanhòl: hollín (es) femenin esperanto: fulgo (eo) francés: suie (fr) femenin grèc: καπνιά (el)

italian: fuliggine (it) neerlandés: roet (nl) ongrés: korom (hu) polonés: sadza (pl) femenin portugués: fuligem (pt) romanés: funingine (ro) rus: сажа (ru) femenin sotho: mosidi (st) sotho del nòrd: mošidi (nso) suedés: sot (sv) tswana: mosidi (tn) turc: is (tr)

Referéncias

• ^[1] Pierre-Yves Lambert, 1995, La langue gauloise, 2nda edicion, edicions errance.