vagabonda

Occitan

Etimologia

Del latin vagabundus de vagari, « vagar ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /baɣaˈβundo̞/, /baɣaˈβundo̞/

provençau /vagaˈbũⁿdə/, /vagaˈbũⁿdə/,

Sillabas

va|ga|bon|da

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
vagabonda	vagabondas
[baɣaˈβundo̞]	[baɣaˈβundo̞s]

vagabond (lengadocian), (provençau); femenin

1. Person erranta, sens domicili, sens patria.

Sinonims

• barrutlaira (lengadocian)
• caminaira
• passapaís
• rodaira
• rebalaira

Traduccions

alemand: Vagabund (de), Landstreicher (de) anglés: vagabond (en), hobo (en), bum (en), tramp (en), beggar (en) basc: catalan: vagabunda (ca)

espanhòl: vagabunda (es) francés: vagabonde (fr) italian: vagabonda (it) portugués: vagabunda (pt)

Forma d'adjectiu

vagabonda

1. femenin singular de vagabond.

Forma de vèrb

vagabonda

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de vagabondar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu´afirmatiu de vagabondar.

Italian

Etimologia

Del latin vagabundus de vagari, « vagar ».

Prononciacion

/vaɡaˈbonda/, /vaɡaˈbonda/

Sillabas

va|ga|bon|da

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
vagabonda	vagabonde
[vaɡaˈbonda]	[vaɡaˈbonde]

vagabonda femenin

1. vagabonda ^(oc)

Forma d'adjectiu

vagabonda

1. femenin singular de vagabondo.

Forma de vèrb

vagabonda

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de vagabondare.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu´afirmatiu de vagabondare.