vassala

Occitan

Etimologia

D'un gallés uassos, que dona en latin medieval vassus.

Prononciacion

lengadocian /baˈsalo̞/, /baˈsalo̞/

Lengadocian : escotar « vassala »

provençau /vaˈsalə/, /vaˈsalə/

Nom comun

vassala (lengadocian), (provençau); femenin, (masculin: vassal / vassau)

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
vassala	vassalas
[baˈsalo̞]	[baˈsalo̞s]

1. (per extension) La qu'es en somission d'una poténcia, subordinada, tributària, ancillària.

Variantas dialectalas

• vassalha (gascon)

Traduccions

alemand: Vasallin (de), Lehnsfrau (de) anglés: vassal (en) basc: catalan: vassalla (ca)

espanhòl: vasalla (es) francés: vassale (fr) italian: vassalla (it) portugués: vassala (pt)

Forma d'adjectiu

vassala

1. Femenin singular de vassal / vassau

Portugués

Etimologia

D'un gallés uassos, que dona en portugués medieval vassus.

Prononciacion

[?]

Nom comun

vassala femenin, (masculin: vassal)

Declinason
Singular	Plural
vassala	vassalas

1. (per extension) vassala ^(oc)

Forma d'adjectiu

vassala

1. Femenin singular de vassal

Forma de vèrb

vassala

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de vassalar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de vassalar