vil

Occitan

Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

lengadocian, gascon [ˈbil], /ˈbil/

provençau [ˈvil], /ˈvil/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	vil	vils
	[ˈbil]	[ˈbils]
Femenin	vila	vilas
	[ˈbilo̞]	[ˈbilo̞s]

vil

1. De condicion fòrça bassa.
2. Mespresable a causa de sos sentiments basses o a causa de sos objectius.

Derivats

• avilir
• vilament
• vilan
• vilaniá

Traduccions

alemand: anglés: vile (en) basc: catalan: vil (ca)

espanhòl: vil (es) francés: vil (fr) italian: vile (it) portugués: vil (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « vil »

Prononciacion

[ˈbiɫ], /ˈbiɫ/, provençau [ˈviɫ], /ˈviɫ/

Adjectiu

vil masculin o femenin, (plural de: vils)

1. vil ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

escotar « vil »

Prononciacion

[ˈbil], /ˈbil/

Adjectiu

vil masculin o femenin, (plural de: viles)

1. vil ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

[vil], /vil/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	vil	vils
	[vil]
Femenin	vile	viles
	[vil]

vil

1. vil ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin vilis « de pauca o sens valor ».

Prononciacion

Portugal [viɫ], /viɫ/; Brasil [viw], /viw/

Adjectiu

vil masculin o femenin, (plural de: vis)

1. vil ^(oc)