violon

Un violon Stradivarius expausat

Occitan

Etimologia

De viòla amb lo sufix -on.

Prononciacion

[bjuˈlu], /bjuˈlu/

França (Bearn) : escotar « violon »

Sillabas

vio | lon (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
violon	violons
[bjuˈlu]	[bjuˈlus]

violon masculin

1. Mus. Instrument de musica de quatre còrdas que se jòga, en general, en i fretar un arquet.

Derivats

• violonaire
• violonista

Traduccions

alemand: Geige (de) femenin, Violine (de) femenin anglés: violin (en), fiddle (en) azèri: skripka (az) bielorús: скрыпка (be) femenin bulgar: цигулка (bg) catalan: violí (ca) masculin chèc: housle (cs) femenin plural còrs: viulinu (co) masculin espanhòl: violín (es) masculin

francés: violon (fr) masculin grèc: βιολί (el) neutre italian: violino (it) masculin neerlandés: viool (nl) ongrés: hegedű (hu) polonés: skrzypce (pl) rus: скрипка (ru) femenin turc: keman (tr) ucraïnian: скрипка (uk) femenin