ancoratge

Occitan

Etimologia

D'ancorar.

Prononciacion

[aŋku'radʒe]

Sillabas

an | co | rat | ge (4)

Nom comun

ancoratge masculin

1. Accion d’ancorar.
2. Mar Luòc ont las naus s'ancoran.
3. Element de fixacion que permet d’assegurar solidament quicòm.

Parents

• ancora
• ancorar

Reviradas

alemand: anglés: anchorage (en) basc: breton: bulgar: catalan: ancoratge (ca) chèc: chinés: danés: eslovac: espanhòl: esperanto: finlandés: francés: ancrage (fr), mouillage (fr) galèc: ancoraxe (gl)

ido: indonesian: islandés: italian: ormeggio (it), ancoraggio (it) leton: lituanian: neerlandés: norvegian: ongrés: lehorgonyzás (hu) polonés: portugués: romanés: suedés: turc: ucraïnian:

Catalan

Nom comun

ancoratge

• ancoratge ^(oc)