beneitièr

Veire tanben : beneitier

Un beneitièr medieval

Occitan

Etimologia

D'una forma beneit « senhat » amb lo sufix -ièr.

Prononciacion

/benejˈtjɛ/, /benejˈtjɛ/

Sillabas

be | nei | tièr

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
beneitièr	beneitièrs
[benejˈtjɛ]	[benejˈtjɛs]

beneitièr masculin

1. Reli. Bacin emplit d'aiga senhada al fin de se senhar, dins una glèisa catolica.

Sinonims

• aiga-senhadièr

Variantas dialectalas

• benechièr
• benitèr (gascon)
• beneitier (lemosin)
• benetèir (auvernhat)

Traduccions

alemand: Weihwasserbecken (de) neutre anglés: stoup (en)

catalan: pica (ca) femenin francés: bénitier (fr) masculin