blancor

Occitan

Etimologia

De blanc amb lo sufix «-or»

Prononciacion

lengadocian, gascon /blaŋˈku/, /blaŋˈku/

provençau /blãⁿˈku/, /blãⁿˈku/

Sillabas

blan|cor

Nom comun

blancor femenin

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
blancor	blancors
[blaŋˈku]	[blaŋˈkus]

1. Qualitat de çò blanc.
2. (per extension) Çò que paréis blanc.
3. (figurat) Innocéncia

Derivats

• blancoret

Sinonims

• candor
• tafa

Antonims

• negror

Traduccions

alemand: Weißheit (de) anglés: whiteness (en) basc: zuritasun (eu) catalan: blancor (ca), albor (ca)

espanhòl: blancura (es), albor (es), albura (es) francés: blancheur (fr) italian: bianchezza (it), biancore (it), candore (it) portugués: alvura (pt), brancura (pt), candura (pt)

Catalan

Etimologia

De blanc amb lo sufix «-or»

Prononciacion

Oriental: /bɫəŋˈko/, /bɫəŋˈko/

Occidental: nord-occidental /bɫaŋˈko/, /bɫaŋˈko/, valencian /bɫaŋˈkoɾ/, /bɫaŋˈkoɾ/

Sillabas

blan|cor

Nom comun

blancor femenin

Declinason
Singular	Plural
blancor	blancors

1. blancor ^(ca).
2. (meteorologia) Albièra.