borrica

Occitan

Etimologia

Del latin burricus « caval pichon », de burrus

Prononciacion

lengadocian, gascon /buˈriko̞/, /buˈriko̞/

provençau /buˈʀikə/, /buˈʀikə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
borrica	borricas
[buˈriko̞]	[buˈriko̞s]

borrica femenin, (masculin: borric)

1. Cavalon baiòl.
2. Feme de l’ase.
3. (figurat, popular) Persona bestiassona e caparruda.

Derivats

• borricada
• borricalha
• borricar
• borricat / borricòt

Sinonims

• borra
• sauma

Forma de vèrb

borrica

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de borricar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de borricar.