brèça

Una brèça modèrna

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *bertium, manlevat al gallés.

Prononciacion

[ˈbɾɛso], /ˈbɾɛso/

Sillabas

brè | ça (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
brèça	brèças
[ˈbɾɛso]	[ˈbɾɛsos]

brèça femenin

1. Lièch pichonèl ont se fa jaire los nenons.

Variantas dialectalas

• brèç
• breçòl
• breçòla
• cua (gascon)
• cunhèra (gascon)

Derivats

breçadissa breçadoira breçaire breçairòla breçar

brecièra breçolaire breçolar breçolièra

Reviradas

alemand: Wiege (de) femenin anglés: cradle (en) breton: kavell (br) catalan: bressol (ca) masculin espanhòl: cuna (es) femenin esperanto: lulilo (eo) francés: berceau (fr) masculin

italian: culla (it) femenin neerlandés: wieg (nl) ongrés: bölcső (hu) polonés: kołyska (pl) portugués: berço (pt) masculin romanés: leagăn (ro) neutre