brèç

Un brèç modèrn

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *bertium, manlevat al gallés.

Prononciacion

/bɾɛs/, /bɾɛs/

França (Bearn) : escotar « brèç »

Sillabas

brèç

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
brèç	brèces
[bɾɛs]	[ˈbɾɛses]

brèç masculin (gascon) , (lengadocian) , (provençau) ^[1]

1. Lièch pichonèl ont se fa jaire los nenons.

Variantas dialectalas

• breç (auvernhat), (lemosin), (vivaroaupenc)
• brèça
• breçòl (lengadocian)
• breçòla (gascon), (lengadocian)
• cua (gascon)
• cunhèra (gascon)

Derivats

breçadissa breçadoira breçaire breçairòla breçar

brecièra breçolaire breçolar breçolièra

Traduccions

alemand: Wiege (de) femenin anglés: cradle (en) bashquir: бишек (ba) breton: kavell (br) catalan: bressol (ca) masculin espanhòl: cuna (es) femenin esperanto: lulilo (eo) francés: berceau (fr) masculin

italian: culla (it) femenin neerlandés: wieg (nl) ongrés: bölcső (hu) polonés: kołyska (pl) femenin portugués: berço (pt) masculin romanés: leagăn (ro) neutre rus: люлька (ru) femenin

Nòta

• ^[1] En gascon e provençau, lo singular e lo plural son identics.