còier

Occitan

Etimologia

D'una forma del latin vulgar *cŏcĕre del latin classic coquere.

Prononciacion

/ˈkɔje/, /ˈkɔje/

Sillabas

cò | ier (2)

Vèrb

còier (gascon)

1. Far caufar los aliments abans de los manjar.

Sinonims

• còder (gascon)
• còser (lengadocian), (gascon), (lemosin)

Variantas dialectalas

• còire
• coire (provençal), (vivaroaupenc)
• cueire (lemosin)

Traduccions

alemand: kochen (de) anglés: to cook (en) catalan: coure (ca) chèc: vařit (cs) espanhòl: cocer (es) esperanto: kuiri (eo) francés: cuire (fr)

francoprovençau/arpitan: couére (frp) ebrèu: בישל (he) (bišel) italian: cuocere (it) neerlandés: koken (nl) romanés: a găti (ro) sard: còghere (sc) sicilian: còciri (scn) naut sorab: warić (hsb)