coire

Bocin de coire nadiu

Occitan

Etimologia

(Nom comun) Del latin cŭprum.

(Vèrb) D'una forma del latin vulgar *cŏcĕre del latin classic coquere.

Prononciacion

[ˈkujɾe], /ˈkujɾe/

França (Bearn) : escotar « coire »

Sillabas

coi | re (2)

Nom comun

coire masculin

1. Quim. Metal e element quimic de numèro atomic 29 e de simbòl Cu.

Derivats

coira coirar coirassa coirasson coirat, -ada

coirenc -a coireta coirina coirona

Traduccions

afrikaans: koper (af) albanés: bakër (sq) alemand: Kupfer (de) neutre anglés: copper (en) basc: kobrea (eu) catalan: coure (ca) danés: kobber (da) neutre eslovac: meď (sk) eslovèn: baker (sl) espanhòl: cobre (es) esperanto: kupro (eo)

francés: cuivre (fr) masculin grèc: χαλκός (el) indonesian: tembaga (id) gaelic irlandés: copar (ga) italian: rame (it) neerlandés: koper (nl) norvegian: kobber (no) polonés: miedź (pl) portugués: cobre (pt) rus: медь (ru), купрум (ru) suedés: koppar (sv)

Vèrb

coire (provençau), (vivaroaupenc)

1. Far caufar los aliments avans de los manjar.

Variantas dialectalas

• còier (gascon)
• còire
• cueire (lemosin)
• còder (gascon)
• còser (lengadocian), (gascon), (lemosin)

Traduccions

alemand: kochen (de) anglés: to cook (en) catalan: coure (ca) chèc: vařit (cs) espanhòl: cocer (es) esperanto: kuiri (eo) francés: cuire (fr) francoprovençau/arpitan: couére (frp)

ebrèu: בישל (he) (bišel) italian: cuocere (it) neerlandés: koken (nl) romanés: a găti (ro) sard: còghere (sc) sicilian: còciri (scn) naut sorab: warić (hsb)