castèu

Castèu de Bèucaire

Occitan

Etimologia

Dau latin castĕllum, forma diminutiva de castrum.

Prononciacion

[kas'tɛw], /kas'tɛw/

Sillabas

cas | tèu (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : provençau
Singular	Plural
castèu	castèus
[kas'tɛw]

castèu masculin (provençau)

1. Edifici fortificat generalament situat sus un puèg.
2. Fortalesa.
3. Ostau bèu senhorau.

Variantas dialectalas

• castèl (lengadocian)
• castèth (gascon)
• chastèl (auvernhat)
• chasteu (lemosin) (vivaroaupenc)

Traduccions

alemand: Burg (de) femenin anglés: castle (en) armèni: basc: breton: kastell (br) bulgar: catalan: castell (ca) chèc: hrad (cs) danés: slot (da) eslovac: hrad (sk) eslovèn: grad (sl) espanhòl: castillo (es) esperanto: kastelo (eo) estonian: finlandés: francés: château (fr) francoprovençau/arpitan: châtél (frp)

grèc: κάστρο (el) neutre ido: indonesian: islandés: kastali (is) italian: castello (it) lituanian: pilis (lt) neerlandés: kasteel (nl), burcht (nl) norvegian: ongrés: vár (hu) polonés: zamek (pl) portugués: castelo (pt) romanés: castel (ro) rus: замок (ru) sicilian: casteddu (scn) suedés: slott (sv), borg (sv) ucraïnian: замок (uk)