chapeu

Veire tanben : chapèu

Òme emb un chapeu

Occitan

Etimologia

Dau latin vulgar cappellus.

Prononciacion

[t͡saˈpø], /t͡saˈpø/, [ʧapø], /ʧapø/

[ʦapøw], /ʦapøw/ (oest naut-lemosin)

Sillabas

cha | peu (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : naut lemosin
Singular	Plural
chapeu	chapeus
[t͡saˈpø]	[t͡saˈpø]

(lemosin) chapeu masculin

1. Vestit que serve per cubrir la testa.

Variantas dialectalas

• capèu (provençau)
• capèl (lengadocian)
• capèth (gascon)
• chapèu (auvernhat), (vivaroaupenc)
• chapiau (marchés borbonés)

Reviradas

alemand: Hut (de) anglés: hat (en) armèni: գլխարկ (hy) catalan: barret (ca), capell (ca) espanhòl: sombrero (es) esperanto: ĉapelo (eo) francés: chapeau (fr) francoprovençau/arpitan: chapél (frp) galèc: chapeu (gl)

islandés: hattur (is) italian: cappello (it) neerlandés: hoed (nl) ongrés: kalap (hu) polonés: kapelusz (pl) sicilian: cappeddu (scn) turc: şapka (tr) valon: tchapea (wa)