climat

Occitan

Etimologia

Del latin clima (genitu climatis) del grèc ancian κλίμα, klima (« inclinason de la Tèrra cap al pòl », del vèrbe κλίνειν, klinein (« clinar, far penjar »).

Prononciacion

[kliˈmat], /kliˈmat/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
climat	climats
[kliˈmat]	[kliˈmats]

climat

1. Ensemble de las condicions atmosfericas e meteorologicas d’una region geografica donadas pendent un temps donat.
   • Un climat arid.
2. (figurat) Atmosfèra, ambient.
   • Un climat d'inseguretat.

Derivats

• aclimatacion
• aclimatar
• climatic
• climatizacion
• climatizar
• climatologia
• climatologic
• climatològ

Traduccions

alemand: Klima (de) anglés: climate (en) basc: klima (eu) catalan: clima (ca)

espanhòl: clima (es) francés: climat (fr) italian: clima (it) portugués: clima (pt)

Francés

Etimologia

Del latin clima (genitu climatis) del grèc ancian κλίμα, klima (« inclinason de la Tèrra cap al pòl », del vèrbe κλίνειν, klinein (« clinar, far penjar »).

Prononciacion

[klima], /klima/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
climat	climats
[klima]

climat

1. climat