coercicion

Occitan

Etimologia

Del latin coercitio, de coercere

Prononciacion

lengadocian, gascon /kweɾsiˈsju/, /kweɾsiˈsju/

provençau /kweʀsiˈsjũⁿ/, /kweʀsiˈsjũⁿ/

Sillabas

coer|ci|cion

Adjectiu

Declinason
Singular	Plural
coercicion	coercicions
[kweɾsiˈsju]	[kweɾsiˈsjus]

coercicion femenin

1. (drech) Poder oficial de constrénher qualqu’un (a far quicòm o lo far pas, quitament d'un biais segur).
2. (par extension) Accion exercida contra qualqu’un per lo forçar a agir d’un quite biais.

Parents

• coercibile
• coercitivitat
• coercitiu

Antonims

• incoercion

Traduccions

alemand: Nötigung (de) anglés: coercion (en), enforcement (en) basc: catalan: coerció (ca)

espanhòl: coerción (es) francés: coercition (fr) italian: coercizione (it) portugués: coerção (pt)