consòrt

Veire tanben : consòr

Occitan

Etimologia

Del latin consors.

Prononciacion

lengadocian, gascon /kunˈsɔɾ/, /kunˈsɔɾ/

provençau /kũⁿˈsɔʀ/, /kũⁿˈsɔʀ/

Sillabas

con|sòrt

Adjectiu

consòrt masculin o femenin, (plurals: consòrts)

1. Que parteja lo sòrt subretot en parlant dels conjunts.

Sinonims

espós, esposa

• conjunt / conjunta

Traduccions

alemand : anglés : consort (en) basc : catalan : consort (ca)

espanhòl : consorte (es) francés : consort (fr) italian : consorte (it) portugués : consorte (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
consòrt	consòrts
[kunˈsɔɾ]	[kunˈsɔɾs]

consòrt masculin o femenin

1. (politica) Espós o esposa d’un cap d’Estat o de territòri.
2. (jutícia) La persona qu'a un interés amb una autra dins un plaid, un afar civil, etc.
3. (al plural, per extension politica) Las personas que son ligadas a un cap de partit, de cabala.
4. (figurat) La persona omològa d’una autra persona o d’una entitat.

Traduccions

alemand : Ehegatte (de) masculin, Ehegattin (de) femenin anglés : consort (en) basc : catalan : consort (ca)

espanhòl : consorte (es) francés : consort (fr) italian : consorte (it) portugués : consorte (pt)