contravenir

Occitan

Etimologia

Del latin juridic contravenire « s’opausar a, agir contra ».

Prononciacion

[ˌkontɾaβeˈni], /ˌkontɾaβeˈni/

Sillabas

con|tra|ve|nir

Vèrb

contravenir (lengadocian)

1. Agir contra una lei, una ordenança, un reglament, un decret o un contracte que se faguèt.

Variantas dialectalas

• còntravenir (procençau)
• contraviéner / contravénguer (gascon)

Derivats

• contravenent

Parents

• contravencion

Traduccions

alemand: entgegenwirken (de) anglés: contravene (en), violate (en), break a law (en) basc: catalan: contravenir (ca)

espanhòl: contravenir (es) francés: contrevenir (fr) italian: contravvenire (it) portugués: infringir (pt), transgredir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin juridic contravenire « s’opausar a, agir contra ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « contravenir »

Prononciacion

Oriental: central [ˌkɔntɾəβəˈni], /ˌkɔntɾəβəˈni/, [ˌkɔntɾəvəˈni], /ˌkɔntɾəvəˈni/

Occidental: nord-occidental [ˌkontɾaβeˈni], /ˌkontɾaβeˈni/, valencian [ˌkontɾaveˈniɾ], /ˌkontɾaveˈniɾ/, [ˌkontɾaβeˈniɾ], /ˌkontɾaβeˈniɾ/

Sillabas

con|tra|ve|nir

Vèrb

contravenir

1. contravenir ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin juridic contravenire « s’opausar a, agir contra ».

Prononciacion

[?]

Sillabas

con|tra|ve|nir

Vèrb

contravenir

1. contravenir ^(oc)