damatge

Occitan

Etimologia

nom 1 Del latin damnaticum.

nom 2 De damar.

Prononciacion

gascon, lengadocian /daˈmad͡ʒe/, /daˈmad͡ʒe/

lengadocian /daˈmat͡ʃe/, /daˈmat͡ʃe/

França (Bearn) : escotar « damatge »

Lengadocian : escotar « damatge »

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
damatge	damatges
[daˈmad͡ʒe]	[daˈmad͡ʒes]

damatge masculin

1. Pèrda o prejudici causat a una persona o una causa.

Variantas dialectalas

• damnatge (provençal)

Traduccions

anglés: damage (en) catalan: dany (ca) masculin espanhòl: daño (es) masculin francés: dégât (fr) masculin, dommage (fr) masculin

francoprovençau/arpitan: damâjo (frp) italian: danno (it) masculin sicilian: damaggiu (scn) masculin

Nom comun 2

damatge masculin

1. Accion o resultat de damar, atapir.

Forma de vèrb

damatge

1. Primiera persona del singular del present del subjonctiu de damatjar.
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de damatjar.