decan

Occitan

Etimologia

Del latin decanus « cap de detz personas ».

Prononciacion

lengadocian /deˈkan/, /deˈkan/, provença /deˈkãⁿ/, /deˈkãⁿ/

França (Bearn) : escotar « decan » ]

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
decan	decans
[deˈkan]	[deˈkans]

decan masculin, (equivalent femenin: decana)

1. Aquel qu'es mai ancian segon l’òrdre de recepcion dins un còrs, dins una companhiá.
2. (diplomacia) Nom designant le nonci apostolic o l'ambaissador avent passat mai de temps dins lo país d'acuèlh.
3. (particular, cristianisme) Títol de dignitat eclesiastica.
4. (educacion) Tírol de la primièra dignitat dins las facultats d’una universitat.
5. Mai ancian en edat dins las assembladas.

Variantas dialectalas

• degan

Derivats

• decanat

Traduccions

alemand: Dekan (de) anglés: dean (en) basc: catalan: degà (ca)

espanhòl: decano (es) francés: doyen (fr) italian: decano (it) portugués: decano (pt), deão (pt) (religion), reitora (pt) (Universitat)