degana

Occitan

Etimologia

Del latin decanus « cap de detz personas ».

Prononciacion

lengadocian /deˈɣano̞/, /deˈɣano̞/, provença /deˈganə/, /deˈganə/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
degana	deganas
[deˈɣano̞]	[deˈɣano̞s]

degana femenin, (equivalent masculin: degan)

1. Aquela qu'es mai anciana segon l’òrdre de recepcion dins un còrs, dins una companhiá.
2. (diplomacia) Nom designant l'ambaissairitz avent passat mai de temps dins lo país d'acuèlh.
3. (particular, cristianisme) Títol de dignitat eclesiastica.
4. (educacion) Tírol de la primièra dignitat dins las facultats d’una universitat.
5. Mai anciana en edat dins las assembladas.

Variantas dialectalas

• decana

Derivats

• deganat

Traduccions

alemand: Dekan (de) anglés: dean (en) basc: catalan: degana (ca)

espanhòl: decana (es) francés: doyenne (fr) italian: decana (it) portugués: decana (pt), reitora (pt) (Universitat)

Catalan

Etimologia

Del latin decanus « cap de detz personas ».

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
degana	deganes

degana masculin, (equivalent femenin: degá)

1. degana ^(oc)