desolat

Occitan

Etimologia

De desolar

Prononciacion

lengadocian, gascon /dezuˈlat/, /dezuˈlat/

provençau /dezuˈla/, /dezuˈla/

escotar « desolat »

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	desolat	desolats
	[dezuˈlat]	[dezuˈlats]
Femenin	desolada	desoladas
	[dezuˈlaðo̞]	[dezuˈlaðo̞s]

desolat

1. Se ditz d’un luòc inabitat, desèrt, abandonat.
2. Que sentís una grossa lanha, que fa mòstra d'un grand tristum.
3. Que deplora la pèrda d'una causa, l'impossibilitat de far quicòn.

Sinonims

per un luòc

• arroïnat
• desèrt

que sentís una grossa lanha, ...

• afligit
• desconsolat

Traduccions

alemand: verwüstet (de), verheert (de), trostlos (de) (figurat) anglés: desolate (en) basc: catalan: desolat (ca)

espanhòl: desolado (es) francés: désolé (fr) italian: desolato (it) portugués: desolado (pt)

Forma de vèrb

desolat

1. participi passar al masculin singular de desolar.

Catalan

Etimologia

De desolar

Prononciacion

lengadocian, gascon /dəzuˈlat/, /dəzuˈlat/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	desolat	desolats
Femenin	desolada	desolades

desolat

1. desolat ^(oc)

Forma de vèrb

desolat

1. participi passar al masculin singular de desolar.