despòta

Occitan

Etimologia

Del grèc ancian δεσπότης, despótês.

Prononciacion

/desˈpɔto̞/, /desˈpɔto̞/ França (Bearn) : escotar « despòta »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
despòta	despòtas
[desˈpɔto̞]	[desˈpɔto̞s]

despòta masculin o femenin

1. Persona sobeirana que governa amb una autoritat arbitrària e absoluda.
2. (figura) Qual que siá qu'exercís o s’arròga una autoritat absoluda, opressiva, tiranica.

Derivats

• despotat
• despotic
• despotisme

Sinonims

• autocrata
• tiran

Traduccions

alemand: Despot (de) (m), Despotin (de) (f) anglés: despot (en) (m), despotess (en) (f) basc: despota (eu) catalan: dèspota (ca)

espanhòl: déspota (es) francés: despote (fr) italian: despota (it) portugués: déspota (pt)