tiran

Occitan

Etimologia

Del latin tyrannus « tiran, despòta », del grèc ancian τύραννος (« mèstre »).

Prononciacion

/tiˈɾan/, /tiˈɾan/, provençau /tiˈʀãⁿ/, /tiˈʀãⁿ/ França (Bearn) : escotar « tiran »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tiran	tirans
[tiˈɾan]	[tiˈɾans]

tiran masculin (equivalent femenin: tirana)

1. (istoric) Rei absolut, monarca, despòta qu'usurpa la poténcia sobeirana.
2. Aquel qu'exercís la poténcia sobeirana arbitràirament e sens contraròtle.
3. Aquel que govèrna d'un biais injust e sens pas cap de respècte per las leis e la libertats umanas.
4. (figurat) Persona qu'abusa de son autoritat.
5. (figurat) Mèstre sobeiran simbolic

Sinonims

• autocrata
• despòta

Parents

• tirannia
• tirannic
• tirannizar

Traduccions

alemand: Tyrann (de) anglés: tyrant (en) basc: tirante (eu) catalan: tirà (ca)

espanhòl: tirano (es) francés: tyran (fr) italian: tiranno (it) portugués: tirano (pt)

Forma de vèrb

tiran

1. Tresena persona del plural del present de l'indicatiu de tirar