desviar
Aparença
Occitan
Etimologia
Del latin deviare « desviar, s’escartar de son camin » derivat de via amb lo prefixe de- (« fòra de »).
Prononciacion
/desβi'a/
Sillabas
des|vi|ar
Vèrb
desviar
- Se devirar ; cambiar de direccion.
- Desvièt de son camin.
- (figurat) Desviar dels principis de la justícia.
- Escartar una partida del còrs de sa direccion normala.
- Sa colomna vertebrala es tota desviada.
- Panar, sostraire, malversar d´argent.
- lo president desviava cada mes 10% dels dons de l'associcion per son compte.
- desnaturar, pervertir.
- Desviar lo sens d´una citacion.
Sinonims
Parents
Traduccions
Catalan
Etimologia
Del latin deviare « desviar, s’escartar de son camin » derivat de via amb lo prefixe de- (« fòra de »).
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « desviar »
Prononciacion
Oriental: central [dəzbiˈa/, balear [dəzviˈa] Occidental: nord-occidental [dezβiˈa], valencià [dezviˈaɾ], [dezβiˈaɾ]
Sillabas
des|vi|ar
Vèrb
derivar
Espanhòl
Etimologia
Del latin deviare « desviar, s’escartar de son camin » derivat de via amb lo prefixe de- (« fòra de »).
Prononciacion
escotar « desviar »
Prononciacion
/d̪ezˈβjaɾ/
Sillabas
des|vi|ar
Vèrb
desviar
Portugués
Etimologia
Del latin deviare « desviar, s’escartar de son camin » derivat de via amb lo prefixe de- (« fòra de »).
Prononciacion
/dɨʒˈvja/
Sillabas
des|vi|ar
Vèrb
desviar