Vejatz lo contengut

desviar

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin deviare « desviar, s’escartar de son camin » derivat de via amb lo prefixe de- (« fòra de »).

Prononciacion

/desβi'a/

Sillabas

des|vi|ar

Vèrb

desviar

  1. Se devirar ; cambiar de direccion.
    • Desvièt de son camin.
    • (figurat) Desviar dels principis de la justícia.
  2. Escartar una partida del còrs de sa direccion normala.
    • Sa colomna vertebrala es tota desviada.
  3. Panar, sostraire, malversar d´argent.
    • lo president desviava cada mes 10% dels dons de l'associcion per son compte.
  4. desnaturar, pervertir.

Sinonims

Parents

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin deviare « desviar, s’escartar de son camin » derivat de via amb lo prefixe de- (« fòra de »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « desviar »

Prononciacion

Oriental: central [dəzbiˈa/, balear [dəzviˈa] Occidental: nord-occidental [dezβiˈa], valencià [dezviˈaɾ], [dezβiˈaɾ]

Sillabas

des|vi|ar

Vèrb

derivar

  1. Desviar

Espanhòl

Etimologia

Del latin deviare « desviar, s’escartar de son camin » derivat de via amb lo prefixe de- (« fòra de »).

Prononciacion

escotar « desviar »

Prononciacion

/d̪ezˈβjaɾ/

Sillabas

des|vi|ar

Vèrb

desviar

  1. Desviar

Portugués

Etimologia

Del latin deviare « desviar, s’escartar de son camin » derivat de via amb lo prefixe de- (« fòra de »).

Prononciacion

/dɨʒˈvja/

Sillabas

des|vi|ar

Vèrb

desviar

  1. Desviar