diligéncia
Occitan
Etimologia
- (Nom 1) Del latin diligentia « rapiditat », « zèl », « exactitud », « atencion », « vigilància ».
- (Nom 2) Brèu del francés carrosse de diligence, Carròça de deligéncia.
Prononciacion
/dili'd͡ʒensjo̞/
Sillabas
di|li|gén|cia
Nom comun 1
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| diligéncia | diligéncias |
| [dili'd͡ʒensjo̞] | [dili'd͡ʒensjo̞s] |
diligéncia femenin
- Promptitud d’accion.
- (drech) Demanda en justícia, requista, subretot en tèrmes de procedura.
- Per manca de diligéncia, l’instància perís al tèrme de tres ans.
- Suènh vigilant ; recèrca exacta.
Traduccions
Nom comun 2
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| diligéncia | diligéncias |
| [dili'd͡ʒensjo̞] | [dili'd͡ʒensjo̞s] |
diligéncia femenin
- Carròça ipomobila pel transpòrt en comun de passatgièrs e de bagatges, fasent partit d’un ret de ligams rotièrs exprès.