errar

Occitan

Etimologia

Del latin errare (« errar, vagar, trevar »)

Prononciacion

lengadocian, gascon [eˈra], /eˈra/

provençau [eˈʀa], /eˈʀa/

Vèrb

1. Anar a l'azard, a l'aventura
2. (figurat) S'enganar, aver una falsa opinion.

Sinonims

• vagar
• landrar
• barrutlar

Derivats

• errament
• errança
• errant
• erratic

Traduccions

alemand: umherirren (de) anglés: roam (en) wander (en) stray (en) bashquir: caracalpac: catalan: errar (ca) vagar (ca) cazac: comoc:

francés: errer (fr) iacot: italian: errare (it) vagare (it) portugués: errar (pt) vadiar (pt) vagabundear (pt) perambular (pt) vagar (pt) rus: бродить (ru) блуждать (ru) блудить (ru) скитаться (ru) tatar: tovan:

Referéncias

Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

Espanhòl

Etimologia

Del latin errare (« errar, vagar, trevar »)

Prononciacion

Veneçuèla : escotar « errar »

Prononciacion

[eˈraɾ], /eˈraɾ/

Nom comun

1. s'enganar
2. vagar, divagar
3. Imprimir a un projectil una direccion fòra de l'objectiu.

Portugués

Etimologia

Del latin errare (« errar, vagar, trevar »)

Prononciacion

/e.ˈʁa(ɾ)/, /e.ˈʁa(ɹ)/

/e.ˈha(ɾ)/, /e.ˈha(ɻ)/

/i.ˈʁaɾ/

Nom comun

1. errar