figa

Una figa copada en doas parts

Occitan

Etimologia

D'un latin vulgar fīca, varianta de fīcus.

Prononciacion

[ˈfiɣo], /ˈfiɣo/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « figa »

Sillabas

fi | ga (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
figa	figas
[ˈfiɣo]	[ˈfiɣos]

figa femenin

1. Fruch del figuièr que conten fòrça granas.

Parents

figaflor figairada figareda figaret figareta figassejar

figassièr figatada figon figueiron figuièr figuièra

Variantas dialectalas

• higa (gascon)
• fija (lemosin)

Traduccions

alemand: Feige (de) neutre anglés: fig (en) asturian: figu (ast) masculin catalan: figa (ca) femenin danés: figen (da) eslau ancian: смокы (cu) femenin espanhòl: higo (es) masculin esperanto: figo (eo)

francés: figue (fr) femenin grèc: σύκο (el) ido: figo (io) italian: fico (it) masculin neerlandés: vijg (nl) ongrés: füge (hu) portugués: figo (pt) masculin