fortuna

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

  • Del latin fortuna, de fors, « sòrt, azard ».

Prononciacion

Sillabas

for | tu | na (3)

Nom comun

Declinason
Singular Plural
fortuna fortunas
[furtyr'no̞] [furty'no̞s]

fortuna femenin

  1. Azard, escasença.
    • La fortuna de las armas.
  2. (Galanteriá) Las favors d’una femna.
  3. (per extension) Tot çò que se debana o que pòt se debanar de ben o de mal a qualqu’un.
  4. (religion) Divinitat paganna qu'èra censada distribuir, a son grat, lo bonaür e lo malaür.
    • La fortuna li sorri. La fortuna li tornèt l'esquina.
  5. Los bens, riquesas, fonts pecuniàrias.
    • Sa fortuna li ven de bons plaçaments finacièrs

Sinonims

Traduccions

Catalan

Etimologia

  • Del latin fortuna, de fors, « sòrt, azard ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « fortuna »

Prononciacion

Sillabas

for | tu | na (3)

Nom comun

Declinason
Singular Plural
fortuna fortunes

fortuna femenin

  1. Fortuna

Espanhòl

Etimologia

  • Del latin fortuna, de fors, « sòrt, azard ».

Prononciacion

Veneçuèla : escotar « fortuna »

Prononciacion

Sillabas

for | tu | na (3)

Nom comun

Declinason
Singular Plural
fortuna fortunas

fortuna femenin

  1. Fortuna

Italian

Etimologia

  • Del latin fortuna, de fors, « sòrt, azard ».

Prononciacion

Sillabas

for | tu | na (3)

Nom comun

Declinason
Singular Plural
fortuna fortune

fortuna femenin

  1. Fortuna

Portugués

Etimologia

  • Del latin fortuna, de fors, « sòrt, azard ».

Prononciacion

Brasil : escotar « fortuna »

Prononciacion

Sillabas

for | tu | na (3)

Nom comun

Declinason
Singular Plural
fortuna fortunas

fortuna femenin

  1. Fortuna
Recuperada de « https://oc.wiktionary.org/w/index.php?title=fortuna&oldid=385727 »