imant

Occitan

Etimologia

Del latin adamas, -antis (fèrre durissim), del grèc ancian ἀδάμας «indondable».

Prononciacion

[iˈman], /iˈman/, provençau [iˈmãⁿ], /iˈmãⁿ/

Sillabas

i|mant

Adjectiu

Declinason
Singular	Plural
imant	imants
[iˈman]	[iˈmans]

imant masculin

1. (magnetisme, mineral) Mineral qu'una de sas proprietats es d’atirar lo fèrre.
2. Objècte decoratiu imantat.
3. (figurat) Çò qu'atira e estaca.

Variantas dialectalas

• aimant
• asimant

Traduccions

alemand: Magnet (de) anglés: magnet (en) basc: imana (eu) catalan: imant (ca)

espanhòl: imán (es) francés: aimant (fr) italian: calamita (it), magnete (it) portugués: ímã (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin adamas, -antis (fèrre durissim), del grèc ancian ἀδάμας «indondable».

Prononciacion

[iˈmant̃], /iˈmant̃/

Sillabas

i|mant

Adjectiu

Declinason
Singular	Plural
imant	imants

imant masculin

1. imant