Occitan

Del latin implantare

lengadocian, gascon /implanˈta/

escotar « implantar »

provençau /ĩⁿplãⁿˈta/

im|plan|tar

Vèrb

implantar

Plantar solidament, inserir quicòm dins quicòm mai.
1. (en particular) Determinar la plaça d'una construccion, inserir una construc ion, un projècte dins l'espaci.
(figurat) Establir quicòm solidament.
- Implantar una idèa.
(informatica) Installar un logicial o un sossistèma donat en realizant las adaptacions que cal per que foncione dins un mitan definit.

informatica

implementar

Infinitiu	implantar
Gerondiu	implantant
Participi passat
	singular			plural
masculin	implantat			implantats
femenin	implantada			implantadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	implanti implante^{[N 1]}	implantas	implanta	implantam	implantatz	implantan
Imperfach	implantavi	implantavas	implantava	implantàvem	implantàvetz	implantavan
Preterit	implantèri	implantères	implantèt	implantèrem	implantèretz	implantèron
Futur	implantarai	implantaràs	implantarà	implantarem	implantaretz	implantaràn
Condicional	implantariái	implantariás	implantariá	implantariam	implantariatz	implantarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	implante	implantes	implante	implantem	implantetz	implanten
Imperfach	implantèssi	implantèsses	implantès implantèsse	implantèssem	implantèssetz	implantèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	implanta !	—	implantem !	implantatz !	—
Negatiu	—	implantes pas !	—	implantem pas !	implantetz pas !	—
Nòtas
↑ Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)