interlocutora

Occitan

Etimologia

Del latin interlocutor.

Prononciacion

gascon /inteɾˌlukyˈtuɾo̞/, /inteɾˌlukyˈtuɾo̞/

provençau /ĩⁿteʀˌlukyˈtuʀə/, /ĩⁿteʀˌlukyˈtuʀə/

Sillabas

in|ter|lo|cu|to|ra

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
interlocutora	interlocutoras
[inteɾˌlukyˈtuɾo̞]	[inteɾˌlukyˈtuɾo̞s]

interlocutora (gascon), (provençau); femenin, (masculin: interlocutor)

1. Persona amb qui òm convèrsa o amb qui òm poirà conversar, que participa a una conversacion.
2. Personatge qu’un escrivan introdutz dins un dialòg.

Sinonims

• emetora / receptora
• entreparlaira
• respondenta

Traduccions

alemand: Gesprächspartnerin (de), Ansprechpartnerin (de), Ansprechperson (de) anglés: interlocutress (en), speaker (en) basc: catalan: interlocutora (ca)

espanhòl: interlocutora (es) francés: interlocutrice (fr) italian: interlocutrice (it) portugués: interlocutora (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin interlocutor.

Prononciacion

[?]

Sillabas

in|ter|lo|cu|to|ra

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
interlocutora	interlocutores

interlocutora femenin, (masculin: interlocutor)

1. interlocutora ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin interlocutor.

Prononciacion

/inteɾlokuˈtoɾa/, /inteɾlokuˈtoɾa/

Sillabas

in|ter|lo|cu|to|ra

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
interlocutora	interlocutoras
[inteɾlokuˈtoɾa]	[inteɾlokuˈtoɾas]

interlocutora femenin, (masculin: interlocutor)

1. interlocutora ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin interlocutor.

Prononciacion

[?]

Sillabas

in|ter|lo|cu|to|ra

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
interlocutora	interlocutoras

interlocutora femenin, (masculin: interlocutor)

1. interlocutora ^(oc)