jòia

Occitan

Etimologia

Deu latin gaudia

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈd͡ʒɔjo̞/, /ˈd͡ʒɔjo̞/, /ˈʒɔjo̞/, /ˈʒɔjo̞/

escotar « jòia »

provençau /ˈd͡ʒɔjə/, /ˈd͡ʒɔjə/

Nom comun 1

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
jòia	jòias
[ˈd͡ʒɔjo]	[ˈd͡ʒɔjos]

jòia femenin

1. Granda alegresa.
   • La jòia del musician li faguèt venir la fantasiá de lo jónher per saber quina bona aventura lo fasiá tant bramar per camins. (Joan Baptista Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptacion a la grafia classica per Patric Sauzet, 1988, CRDP Montpelhièr)

Sinonims

• gaug
• alegria (lengadocian)
• baudor (lengadocian)
• gai (gascon)
• gòi (gascon)
• gaujor (gascon)
• alegressa (vivaroaupenc)
• jòi (auvernhat)

Derivats

• joial / joiau
• joiós

Traduccions

alemand: Freude (de) femenin anglés: joy (en) catalan: joia (ca) femenin espanhòl: alegría (es) femenin

francés: joie (fr) femenin italian: gioia (it) femenin portugués: alegria (pt) femenin

Nom comun 2

Declinason
Dialècte : gascon
Singular	Plural
jòia	jòias
[ˈd͡ʒɔjo̞]	[ˈd͡ʒɔjo̞]

jòia (gascon) , femenin

1. Pèça preciosa d’aur, d’argent, o d'un autre mineral, especialament amb gemmas, que se pòrta coma ornament.

Variantas dialectalas

• joièu (provençal)
• joièl (lengadocian)

Parents

• joieria
• joièr

Traduccions

alemand: Juwel (de) neutre anglés: jewel (en) catalan: joia (ca) femenin, joiell (ca) masculin espanhòl: joya (es) femenin

francés: bijou (fr) masculin, masculin neerlandés: juweel (nl) italian: gioiello (it) portugués: jóia (pt)