legat

Occitan

Etimologia

(nom 1) Del latin legatus « emissari, mandat, deputat ».

(nom 2) Del latin legatum « donacion testamentària ».

Prononciacion

/leˈɣat/, /leˈɣat/, provençau /leˈgat/, /leˈgat/ França (Bearn) : escotar « legat »

Sillabas

le|gat

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
legat	legats
[leˈɣat]	[leˈɣats]

legat masculin

1. (Antiquitat) Ambaissador, lòctenant d’un comandaire d'armada, o naut foncionari roman.
2. (istòria, religion) Cardinal prepausat pel papa per governar una província de l’Estat ecclesisastic.
3. (religion, per extension) Cardinal mandar, amb de poders extraordinaris, pel Papa près d’un govèrn, per un concili, etc.

Parents

• legacion

alemand: anglés: legate (en) basc: catalan: legat (ca)

espanhòl: legado (es) francés: légat (fr) italian: legato (it) portugués: legado (pt)

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
legat	legats
[leˈɣat]	[leˈɣats]

legat masculin

1. Donacion testamentària o instruccion de volontat darrièra.
2. Çò que se transmet a la posteritat

Parents

• legar

Sinonims

• lèg / lèga
• laissa

alemand: Legat (de) anglés: bequest (en), legacy (en) basc: catalan: llegat (ca)

espanhòl: legado (es) francés: legs (fr) italian: legato (it) portugués: legado (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin legatus « emissari, mandat, deputat ».

Prononciacion

oriental /ɫəˈɣat/, /ɫəˈɣat/, occidental /ɫeˈɣat/, /ɫeˈɣat/

Sillabas

le|gat

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
legat	legats

legat masculin

1. Persona mandada: legat ^(oc)