mangle

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar manĭcum, derivat de manĭca (cròc d'abordatge)

Prononciacion

/ˈmãᵑgje/, /ˈmãᵑgje/

Sillabas

man | gle (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : naut lemosin
Singular	Plural
mangle	mangles
[ˈmãᵑgje]	[ˈmãᵑgjej]

(lemosin) mangle masculin

1. Part, generalament estrecha e longa, d'una aisina, un instrument, etc., per ont òm l'aganta per se'n servir.

Variantas dialectalas

• mange (gascon)
• margue

Traduccions

anglés: handle (en) catalan: mànec (ca) còrs: manicu (co) esperanto: tenilo (eo) espanhòl: mango (es), asa (es)

francés: manche (fr) francoprovençau/arpitan: manjo (frp) italian: manico (it) sicilian: mànicu (scn)