metòde
Occitan
Etimologia
Del latin methodus manlèu del grèc ancian μέθοδος, méthodos (« seguida o recerca d’una dralha »), format a partir de μετά, metá (« après, aldelà, que seguís, amb ») e de ὁδός, hodós (« camin, dralha »).
Prononciacion
/me'tɔ.de/
me | tò | de (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| metòde | metòdes |
| [me'tɔ.de] | [me'tɔ.des] |
metòde masculin
- Biais de menar sa pensada, de pensar, de dire o de far quicòm seguent de principis e amb un cèrt òrdre.
- Lo metòde per sintetizar l'alcòl.
- Disposicion de las matèrias e de las pensadas dins l’òrdre mai confòrme a la rason e mai capable d'aisinar l’intelligéncia de l’ensemble, en parlant dels obratges de la ment.
- Çò que manca dins aqueste discors es lo metòde.
- Usatge, costuma, abitud, biais d'èsser.
- Segon son metòde, anèt dormir après dinar.
- (Programacion orientada objècte) Foncion o procedura associada a una classa o un objècte.