ocurréncia

Occitan

Etimologia

De ocurrent.

Prononciacion

lengadocian, gason /ukyˈrensjo̞/, /ukyˈrensjo̞/, provençau /ukyˈʀẽⁿzjə/, /ukyˈʀẽⁿzjə/

Sillabas

o|cu|rréncia

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
ocurréncia	ocurréncias
[ukyˈrensjo̞]	[ukyˈrensjo̞s]

ocurréncia femenin

1. Eveniment, escasença, ocasion donada o presenta.
2. Encontre o eveniment contingent.
3. (liturgia) Se dich de doas fèstas qu'ascason lo meteis jorn.
4. (linguistica) Aparicion d'una unitat linguistica (mot, locucion, intonacion, etc.) dins un enonciat.
   1. (metonimia) Aquela unitat linguistica.
   2. (metonimia) Sa frequéncia d’aparicion.

Parents

• ocurrent

Derivats

• en l’ocurréncia

Sinonims

• encontre
• escasença

alemand: Begebenheit (de), Vorfall (de), Ereignis (de) basc: anglés: occurrence (en) catalan: ocurrència (ca)

espanhòl: ocurrencia (es) francés: ocurrence (fr) italian: casualità (it), coincidenza (it) (festas) portugués: ocorrência (pt)