encontre

Occitan

Etimologia

Del bas latin incontra

Prononciacion

/eŋˈkontɾe/, /eŋˈkontɾe/ França (Bearn) : escotar « encontre »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
encontre	encontres
[eŋˈkontɾe]	[eŋˈkontɾes]

encontre (lengadocian), (gascon), masculin

1. Escasenca que fa que s'encontra qualqu'un, quicòm.
2. Fach de jónher una persona en anant intencionalament cap a ela.
3. Entrada en contacte de dos còrses.
4. Combat singular non premeditat.
5. (per extension) Mena de competicion o de duèl.
6. Fach de se reünir per discutir entre parelhs, o per descobrir una personnalitar pel biais d’una seriá de questions.

Variantas dialectalas

• encòntre (provençau)

Sinonims

• rencontre / rencòntre
• rescontre / rescòntre

Parents

• encontrar

Traduccions

alemand: Begegnung (de), Treffen (de) anglés: encounter (en), meeting (en) basc: bilera (eu) catalan: encontre (ca)

espanhòl: encuentro (es) francés: rencontre (fr), encontre (fr) italian: incontro (it) portugués: encontro (pt)

Forma de vèrb

encontre

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de encontrar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de encontrar

Catalan

Etimologia

Del bas latin incontra

Prononciacion

oriental /əŋˈkɔntɾə/, /əŋˈkɔntɾə/, occidental /eŋˈkɔntɾe/, /eŋˈkɔntɾe/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
encontre	encontres

encontre masculin

1. encontre ^(oc)

Francés

Etimologia

Del bas latin incontra

Prononciacion

/ɑ̃kɔ̃tʁ/, /ɑ̃kɔ̃tʁ/

Nom comun

encontre femenin singular

1. Forma fijada per rencontre dins las expessions à l'encontre e varientas.