pendule

Un pendule en movement.

Occitan

Etimologia

Del latin pendulum.

Prononciacion

/penˈdyle/, /penˈdyle/, provençau /pẽⁿˈdyle/, /pẽⁿˈdyle/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
pendule	pendules
[penˈdyle]	[penˈdyles]

pendule masculin

1. (fisica) Sistèma constituit d’un còrs pesuc, un balancièr, oscillant a l'entorn d’un axe orizontal.
2. (per extension) Mena de còrs pesant que los radiestesistas agitan a l'extremitat d'un fil per descobrir çò qu'es amagat o perdut.

Variantas dialectalas

• pendul

Parents

• pendula
• pendulaire
• pendular

Traduccions

alemand: Pendel (de), Perpendikel (de) anglés: pendulum (en), swing (en) basc: oreka (eu) catalan: pèndol (ca), pèndola (ca)

espanhòl: péndulo (es) francés: pendule (fr) italian: pendolo (it) portugués: pêndulo (pt)

Forma de vèrb

pendule masculin

1. Primièra persona del singular del present del subjontiu de pendular
2. Tresena persona del singular del present del subjontiu de pendular

Francés

Etimologia

Del latin pendulum.

Prononciacion

/pɑ̃dyl/, /pɑ̃dyl/

França (Sant Llorenç de Cerdans) : escotar « pendule »

França (Canet de Rosselhon) : escotar « pendule »

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
pendule	pendules
[pɑ̃dyl]

pendule masculin

1. pendul ^(oc) / pendule ^(oc)

Nom comun 2

pendule femenin

1. pendula ^(oc)

Forma de vèrb

pendule masculin

1. Primièra persona del singular del present de l'indicatiu de penduler
2. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de penduler
3. Primièra persona del singular del present del subjontiu de penduler
4. Tresena persona del singular del present del subjontiu de penduler
5. Segonda persona del singular de l'imperatiu de penduler

Italian

Prononciacion

[?]

Forma d'adjectiu

pendule

1. Femenin singular de pendulo