perfeccion

Occitan

Etimologia

Del latin perfectio (« complèt acabament »).

Prononciacion

/peɾ.fek'siu/, /peɾ.fek'siu/

per | fec | cion (3)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
perfeccion	perfeccions
[peɾ.fek'siu]	[peɾ.fek'sius]

perfeccion

1. (Al singular) Qualitat de çò qu'es perfièch dins son genre.
2. (Religion) (Al singular) L’estat mai complit de la vida religiosa.
3. (Al plural) Qualitats excellentas, de l’alma o del còrs.
4. (Religion) (Al plural) Estat perfièch.
5. (Familar) Èsser, causa qu'a totas las qualitats.

Derivats

• perfeccionar

Antonims

• imperfeccion

Traduccions

alemand: Vollkommenheit (de) Perfektion féminin (de) anglés: perfection (en) arabi: كمال (ar) catalan: perfecció (ca) chinés: 完美 (zh) chèc: espanhòl: perfección (es)

francés: perfection (fr) grèc: τελειότητα (el) italian: perfezione (it) neerlandés: perfectie (nl) portugués: perfeição (pt) polonés: perfekcja (pl) rus: совершенство (ru)