plaçar

Occitan

Etimologia

De plaça.

Prononciacion

/plaˈsa/, /plaˈsa/

França (Bearn) : escotar « plaçar »

Sillabas

pla | çar

Vèrb

plaçar

1. Botar una persona, un animal o una causa en un luòc.
2. Situar dins una seguida o un classament.

Sinonims

• botar

Mots aparentats

• desplaçar

Traduccions

alemand: setzen (de), stellen (de) anglés: to put (en)

catalan: col·locar (ca) francés: placer (fr)

Conjugason

Lengadocian

Infinitiu	plaçar
Gerondiu	plaçant
Participi passat
	singular			plural
masculin	plaçat			plaçats
femenin	plaçada			plaçadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	placi place	plaças	plaça	plaçam	plaçatz	plaçan
Imperfach	plaçavi	plaçavas	plaçava	plaçàvem	plaçàvetz	plaçavan
Preterit	placèri	placères	placèt	placèrem	placèretz	placèron
Futur	plaçarai	plaçaràs	plaçarà	plaçarem	plaçaretz	plaçaràn
Condicional	plaçariái	plaçariás	plaçariá	plaçariam	plaçariatz	plaçarián
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Present	place	places	place	placem	placetz	placen
Imperfach	placèssi	placèsses	placès placèsse	placèssem	placèssetz	placèsson
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ieu	tu	el ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	eles elas
Afirmatiu	—	plaça !	—	placem !	plaçatz !	—
Negatiu	—	places pas !	—	placem pas !	placetz pas !	—
Nòtas