poton
Occitan
Etimologia
Derivat de pòt o pòta amb lo sufix diminutiu -on.
Prononciacion
/puˈtu/
França (Bearn) : escotar « poton »
Sillabas
po | ton (2)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| poton | potons |
| [puˈtu] | [puˈtus] |
poton masculin
- Accion de pausar sa boca sus qualqu'un tot en desseparar los pòts, coma marca d'afeccion o d'amor.
- Quand saludaretz qualqu’un que ne val la pena, faretz dins lo cròs de vòstra maneta un poton que pete ben redde, puèi vos corbatz tant que podetz e vos n’anatz de reculons, en gratant lo sòl coma las galinas. (Joan Baptista Fabre, Istòria de Joan-l’an-pres, adaptacion a la grafia classica per Patric Sauzet, 1988, CRDP Montpelhièr)