solemne

Occitan

Etimologia

Del latin sollemnis « [festejat] un còp l’an, religiós, festiu ».

Prononciacion

[suˈlenne], /suˈlenne/

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	solemne	solemnes
	[suˈlenne]	[suˈlennes]
Femenin	solemna	solemnas
	[suˈlenno̞]	[suˈlenno̞s]

solemne

1. Qu'es celebrat amb pompa, per de ceremonias publicas.
   • Obsèquis solemes.
2. Que ten un anar d’importància o un resson emfatic.
3. Qu'es autentic, dotat de totas las formas, acompanhadas de las formalitats requeridas.
   • Declaracion solemna.
   • Jurament solemne.

Sinonims

• solemnial

Derivats

• solemnitat
• solemnizar

Traduccions

alemand: feierlich (de), festlich (de) anglés: solemn (en) basc: solemne (eu) catalan: solemne (ca)

espanhòl: solemne (es) francés: solennel (fr) italian: solenne (it) portugués: solene (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin sollemnis « [festejat] un còp l’an, religiós, festiu ».

Prononciacion

Oriental [suˈɫɛmnə], /suˈɫɛmnə/, occidental [soˈɫemne], /soˈɫemne/

Espanha (Barcelona) : escotar « solemne »

Adjectiu

solemne masculin o femenin (Plural: solemnes)

1. solemene

Espanhòl

Etimologia

Del latin sollemnis « [festejat] un còp l’an, religiós, festiu ».

Prononciacion

[soˈlemne], /soˈlemne/

Adjectiu

solemne masculin o femenin (Plural: solemnes)

1. solemene