tèrra

Veire tanben : Tèrra, terra, Terra

Occitan

Etimologia

Del latin terra.

Prononciacion

[ˈtɛro̞], /ˈtɛro̞/

França (Bearn) : escotar « tèrra »

Sillabas

tè | rra (2)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
tèrra	tèrras
[ˈtɛro]	[ˈtɛros]

tèrra femenin

1. Superficia de la nòstra planeta qu'es pas cobèrta per l'aiga dels oceans.
2. Sòl, substància ont naisson e creisson los vegetals.

Derivats

• aterrar
• aterrir
• desterrar
• enterrar
• sosterrar
• pertèrra
• terrada

Locucions derivadas

• a tèrra
• en tèrra
• en tèrra estent
• sota tèrra
• Tèrra del Fuòc
• Tèrra Nòva
• Tèrranòva
• Tèrra Santa

Variantas dialectalas

• terra (lemosin)
• tiarra (marchés)
• tsuarra (marchés borbonés)

Reviradas

alemand : Erde (de) femenin (1), {{Land (de) neutre (2) anglés : earth (en) (1), land (en) basc : lur (eu) catalan : terra (ca) femenin chèc : země (cs) femenin espanhòl : tierra (es) femenin

francés : terre (fr) femenin italian : terra (it) femenin neerlandés : aarde (nl) femenin portugués : terra (pt) femenin, chão (pt) masculin romanés : Pământ (ro) neutre (1), Terra (ro) femenin (1) (liter.), pământ (ro) neutre (1, 2) sicilian : terra (scn) femenin